با دلاوری های سربازان اسلام قلعه ها یکی پس از دیگری  وبا سختی  و کندی سقوط می کرد ولی قلعه ی  قموص که بزرگترین دژ ومرکز  شجاعان یهود بود همچنان مقاومت می نمود  و مجاهدان اسلام  قدرت تصرف آن را نداشتند.وسر درد شدید رسول خدا (ص) نیز مانع شده بود که خوددر صحنه ی نبرد حاضر شود.

از این رو هر روز پرچم را به دست  یکی از مسلمانان می داد و ماموریت فتح قلعه را به وی محول می کرد. ولی آنها یکی پس از دیگری بدون پیروزی بر میگشتند.روزی پرچم را به دست ابوبکر و روز بعد به  عمر داد و هر دو بدون  اینکه پیروزی به دست آورند بر می گشتند.

تحمل این وضع برای رسول خدا(ص) بسیار سنگین بود.

حضرت با مشاهده ی این وضع فرمود:

فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که خداوند این دژ را به دست او می گشاید کسی که خدا  و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول خدا(ص) او را دوست دارند.*(سیره پیشوایان به نقل از استیعاب فی معرفه الاصحاب)*

آن شب یاران رسول خدا (ص) در این فکر بودند که  فردا پیامبر پرچم را به دست چه کسی خواهد داد؟

هنگامی که خورشید طلوع کرد سربازان اسلام گرد رسول خدا (ص) جمع شدند و هر کدام امیدوار بودند که حضرت (ص) پرچم را به دست او بدهد.

در این لحظه پیامبر (ص) فرمود :علی کجاست؟

گفتند:به درد چشم مبتلا شده و استراحت می کند.

پیامبر فرمود:علی را بیاورید!

وقتی علی(ع) آمد حضرت برای شفای چشم او دعا کرد وبه برکت دعای پیامبر علی(ع) بهبود یافت

انگاه پرچم را به دست او داد.

علی(ع)فرمود:ای رسول خدا (ص)!آنقدر با آنان می جنگم تا اسلام بیاورند!

پیامبر فرمود:به سوی آنان حرکت کن و چون به قلعه ی آنان رسیدی ابتدا آنان را به اسلام دعوت کن!به خدا سوگند ! اگر خدا یک نفر را به دست تو هدایت نماید بهتر از آن است که دارای شتران سرخ موی باشی.*(سیره پیشوایان به نقل از سیره ی ابن هشام جلد 3)*

علی(ع) رهسپار این ماموریت شد و آن قلعه محکم و مقاوم را با شجاعتی بی نظیر که تفصیل آن در همه تواریخ آمده فتح نمود.